Μετά τη Γκρενόμπλ, το Γκστάαντ, το Άσπεν, να και τα Γιάννινα.
Δεν είναι πια πρώτα στα άρματα στα γρόσια και τα γράμματα.
Προσαρμόζονται πια σε άλλους δρόμους πιο βατούς.
Το χάδι φιλοξενίας που προσφέρουν λιτό κι ανθρώπινο χωρίς φτιασίδια.
Μια κουβέρτα για τους ώμους στο μπράτσο της καρέκλας του φτηνού καφενείου.
Ικανή να τυλίξει και ένα ζευγάρι που δεν έχει τόπο και μοίρα.
Για λίγο.
Μα τόσο πολύ βαθειά.
Η χαραξιά της σουγιαδιάς στη μνήμη.
Για μας που καυχιόμαστε ότι πρωτοπορούμε ετερόφωτοι από τη Δύση.
Και στο βάθος οι πρωινές εφημερίδες με μανταλάκια σαν σε περίπτερο.
Έχεις πατσίσει τον καφέ με τη φυλλάδα.
