Κυκλοφορούσαν μαζί στους δρόμους της πόλης από πάντα. Αυτή κοντόχοντρη με τα σκούρα ρούχα της χηρείας, αυτός αδύνατος και ψηλός, με ένα κεφάλι σαν καρικατούρα πουλιού...
Καλή χρονιά!
Από την κουζίνα ακούστηκε ένα μμμ. Το συνήθιζε η γριά, αντί κουβέντα ολάκερη τση μπόρουνε το ου.
"Πιάκε μου το μαζενί", ακούστηκε στη συνέχεια...
Με αφορμή το κλείσιμο 24 χρόνων από το τέλος της βάρβαρης νατοϊκής επέμβασης για τον οριστικό διαμελισμό της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαυίας, ένα κείμενο του πολυαγαπημένου Μάχου Ρούση από "Ενημέρωση" της εποχής.
Στη "δημοκρατική" "πολιτισμένη" Κέρκυρα της ανοχής και της υποτιθέμενης σεξουαλικής ελευθερίας υπάρχει πολύς χώρος για τους ομοφοβικούς φασίστες, που ενθαρρύνουν οι εκκλησιαστικές ολονυχτίες και η ακροδεξιά ρητορική του βαθέος κράτους.
Η περιπέτεια του νεαρού συγγραφέα Μόρις Λέσμορ ξεκινάει σε ένα μπαλκόνι στη Γαλλική Συνοικία της Νέας Ορλεάνης, όπου γράφει τα απομνημονεύματά του. Ξαφνικά ξεσπάει μια άγρια θύελλα που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της, ακόμα και τις λέξεις, και ο Μόρις βρίσκεται μόνος σε μια έρημη, κατεστραμμένη και σκοτεινή πόλη, με μόνη παρέα του το βιβλίο του.
Επάντρεψα την αγγονιά, με δόξα και καμάρι / επήρε ένα λεβεντονιό, δυο μέτρα παληκάρι. / Ντεμέλες δε τζ΄αγόρασα μήτε και μαξιλάρια / παρά από ένα λαπιτόπ βαστάνε εις τα ποδάρια.