Κυκλοφορούσαν μαζί στους δρόμους της πόλης από πάντα. Αυτή κοντόχοντρη με τα σκούρα ρούχα της χηρείας, αυτός αδύνατος και ψηλός, με ένα κεφάλι σαν καρικατούρα πουλιού...
Με αφορμή το κλείσιμο 24 χρόνων από το τέλος της βάρβαρης νατοϊκής επέμβασης για τον οριστικό διαμελισμό της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαυίας, ένα κείμενο του πολυαγαπημένου Μάχου Ρούση από "Ενημέρωση" της εποχής.
Πιάσε με αλαμπρατσέτα, όπως πιάνονταν τα κορίτσια παλιά για να πούνε τα μυστικά τους, χαλάρωσε το βήμα σου, πιο θηλυκά παιδί μου, η ζωή θέλει λίγο νάζι, δεν θέλω να μου τρομάξεις τα κορίτσια. Ναι, σ΄αυτές πάμε, θέλω να στις γνωρίσω.
Μαύρος καπνός κι ένα τσιγάρο κολλημένο στα χείλη, τα μάτια μισόκλειστα στον ήλιο, το κασκέτο του χαμηλωμένο για την αντηλιά και το κεφάλι έξω από το παράθυρο μαζί με το ένα μπράτσο, μόνιμα πιο σκούρο από το άλλο.
Στη "δημοκρατική" "πολιτισμένη" Κέρκυρα της ανοχής και της υποτιθέμενης σεξουαλικής ελευθερίας υπάρχει πολύς χώρος για τους ομοφοβικούς φασίστες, που ενθαρρύνουν οι εκκλησιαστικές ολονυχτίες και η ακροδεξιά ρητορική του βαθέος κράτους.
Ως λέγωμεν "Η εκλογή της Σόφη" επιχειρούντες απλοϊκήν παρομοίωσιν δια την ταινίαν εκ της οποίας επαραδειγματήσθη ο ΙΝΒΙ δια την επιχείρησιν φέρουσαν τον κωδικόν "Λάζαρος".
Προτείνω ο ενταφιασμός του Μέγα νεκρού όπως τελεσθή εν Κερκύρα εις τον βασιλικόν κήπον του Μόν Ρεπού όπου εγνώρισεν στιγμάς μοναδικής ευτυχίας με την γέννεσιν της πρωτοτόκου πριγκιπίσσης Αλεξίας και της χαριτοβρύτου συζύγου Του εκ Δανιμαρκίας πριγκιπήσης Άννης Μαρίας Δαγμάρεως- Ίνγρινδος.