Ο Βασιληάς* εμίλησε. (όχι βέβαια ο Κάρολος ΙΙ)
Παραθέτω ολάκερη την ανοιχτή επιστολή ενός σπουδαίου ανθρώπου και αθλητή, του Ερίκ Καντονά που δόθηκε στα μέσα εδώ κι 68 ημέρες και αφορά το αισχρό τσίρκο που διεξάγεται τώρα στο εμιράτο του Κατάρ.
Μεταφραζοντάς την από την σελίδα Boycott- Qatar
https://www.facebook.com/Boycott-Qatar-2022-World-Cup-136230856430793/
Ταυτίζομαι απόλυτα με το κείμενο όπου κάθε γραμμή, κάθε λέξη είναι προσεκτικά ζυγισμένες.
Εγώ ο ερωτευμένος με το ποδόσφαιρο πήρα την απόφασή μου κόντρα στο συναίσθημα και θα ακολουθήσω κι εγώ τις προσωπικότητες όπως ο Φίλιπ Λάμ, ο Βενσάν Λεντόν κι άλλοι που προσπερνώ.
Δεν θα δώ ούτε ένα ματς από αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Αυτό μου στοιχίζει βέβαια γιατί είναι ένα γεγονός που λατρεύω από παιδί και περιμένω με πάθος να παρακολουθήσω.
Μα ας είμαστε τίμιοι με τους ευατούς μας!
Αυτό το παγκόσμιο Κύπελλο δεν έχει καμμιά έννοια!
Χειρότερα, είναι μια εκτροπή!
Ήδη γιατί το Κατάρ δεν είναι μια χώρα της μπάλας!! Χωρίς καμία θέρμη και καμία γεύση.
Μια οικολογική εκτροπή, με όλα αυτά τα κλιματιζόμενα στάδια…
Τι τρέλα… τι βλακεία!!
Αλλά πάνω απ’ όλα μια ανθρώπινη φρίκη… Πόσες χιλιάδες νεκροί για να κατασκευασθούν τα στάδια, τελικά για τί; Για να διασκεδάσει δυο μήνες η γαλαρία… κι όλος ο κόσμος στα τέτοια του…
Πρόκειται για τη γελοιογραφία του τι είναι ικανός ο άνθρωπος να κουβαλήσει μέσα του σαν ακραία αθλιότητα!
Η μόνη σημασία αυτού του γεγονότος -όλοι το ξέρουμε- είναι το παραδάκι.
Είναι πιο δυνατό απ’ όλα.
Business is business…
Τα υπόλοιπα…
Πήρα την απόφασή μου!
Δεν θα το δώ!
Ξέρω βέβαια ότι δεν τους νοιάζει που ο μικρός μου εαυτός δεν θ’ αλλάξει την όψη του κόσμου.
Αλλά εγώ προσωπικά δεν έχω καμιά διάθεση να συμμετάσχω σ’ αυτή την τεράστια μασκαράτα.
Και να κάνω να κερδίσουν χρήματα κείνοι που κλείνουν τα μάτια κρυμμένοι πίσω απ’ το μικρό τους δαχτυλάκι λέγοντας:
– Δεν είναι δικιά μας ευθύνη… δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Κράτη, ομοσπονδίες, προμηθευτές, διαφημιστές κλπ. Κλπ.
Αν μπορείς να κάνεις κάτι, αρκεί μοναχά να πάρεις μια απόφαση απλή.
Είναι κάτι απόλυτα εφικτό.
Καμιά φορά στη ζωή πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις, ακόμη κι αν αυτό μας στοιχίζει.
Αλλά όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν την πήραν… Γι’ ακόμη μια φορά τα φράγκα είναι πιο δυνατά απ’ ότιδήποτε.
Εγώ όμως δεν θα συμμετάσχω σε όλο αυτό!!
Αν χάσει ή κερδίσει η Γαλλία… σκασίλα μου μεγάλη!!
Στη ζωή υπάρχουν πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα από το ποδόσφαιρο.
Αντ’ αυτού θα ξαναπολαύσω όλα τα επεισόδια του Κολόμπο**, πάει καιρός πολύς που δεν τά ’χω δει,
ελπίζοντας πως αυτό θα κάνει να καλοσκεφτούν όλους τους ποδοσφαιράκηδες φίλους μου.
Λιγότερι τηλεθεατές, λιγότερα φράγκα στις τσέπες τους.
Έτσι, τόσο απλά…
Το Κατάρ δεν είναι μια ποδοσφαιρική χώρα.
Δεν είμαι αντίθετος στην ιδέα να διοργανώνεται το Παγκόσμιο Κύπελλο σε χώρες όπου είναι δυνατή η ανάπτυξη και η διαχείρισή του όπως η Νότια Αφρική και οι Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του ’90.
Το Κατάρ δεν διαθέτει καμιά τέτοια ποδοσφαιρική δυναμική.
Δεν υπάρχει τίποτε.
Τα στάδια μετά θα είναι άδεια.
Το ζήτημα δεν είναι παρά χρηματικό, ο τρόπος που εκμεταλλεύτηκαν τους ανθρώπους που κατασκεύασαν τα γήπεδα είναι φρικώδης.
Και χιλιάδες άνθρωποι είναι νεκροί.
Και παρ’ όλα αυτά πάμε να γιορτάσουμε αυτό το ΠΚ.
Για να είμαι ειλικρινής δεν νοιάζομαι καθόλου στ’ αλήθεια για το προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο,
Που δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο κατ’ εμέ.
Να προσθέσω τα παρακάτω :
Οι 6500 νεκροί που αναφέρει ο Γκάρντιαν προέρχονται από επίσημες πηγές των χωρών καταγωγής δηλαδή Ινδία, Πακιστάν, Μπάγκλα Ντές, Νεπάλ, Σρι Λάνκα όπου έχουν φτάσει και καταμετρηθεί τα φέρετρα που ξαπόστελνε το Κατάρ σε πακέτα χωρίς το παραμικρό πιστοποιητικό θανάτου.
Αλλά δεν έχουν ανακοινωθεί επίσημα κι άλλες ανθρώπινες απώλειες από χώρες που έχουν επίσης στείλει χιλιάδες εργάτες στον Κόλπο όπως οι Φιλιπίνες, η Κένυα, το Σουδάν, η Παλαιστίνη, η Αιθιοποία, η Ερυθραία,κ.α
Χονδρικοί υπολογισμοί ανεβάζουν συνολικά στις 15000 περίπου τις ζωές που έχουν χαθεί μέχρι τα τώρα από την αποπνικτική ζέστη τις φρικτές συνθήκες διαβίωσης την πείνα και την εξάντληση που τους ρίχνει από τις σκαλωσιές.
Στην Ελλαδίτσα δεν κουνιέται φύλλο να διαμαρτυρηθεί για την απανθρωπιά και το ψεύτικο μεγαλείου χτισμένου με νεκροκεφαλές παιδιών κατώτερων θεών, “λευκών ελεφάντων” κατασκευών μιας χρήσεως που η λειτουργία τους θα επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με 3,7 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακος.
Εδώ αρκεί η μπαλίτσα η πασπαλισμένη με χρυσόσκονη.
Που ξεπλένει τους εγκληματίες σεΐχηδες του Κόλπου που έχουν εξάλλου ξεκινήσει κάποιες επενδυτικές αγαθοεργίες στα μέρη μας.
Όχι ρε παιδιά, δεν τους κάνω τη χάρη να πληρώσω συνδρομή στον Αντένα για να δω τους σκοταδιστές πετρελαιάδες χειμωνιάτικα που ποδοπατάνε γυναίκες, γκέϊ, διανόηση, αμφισβήτηση, έρευνα.
Ούτε θα παίξω live betting στη νέα αγορά «ποιος θα κλάσει στο επόμενο κόρνερ της Ιαπωνίας και εξαιτίας του θα γίνει σεισμός στο… Περού».
Μόνο περιφρόνηση αξίζει όλη τούτη η αιματοβαμμένη παράσταση, που πρέπει να μποϊκοταριστεί με κάθε μέσο έστω καθυστερημένα.
Σ.Σ * :
* Eric the King ήταν το προσωνύμιο που του απέδωσαν οι φίλαθλοι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατά το πέρασμά του από το Όλντ Τράφορντ όπου εκλέχτηκε καλύτερος παίχτης όλων των εποχών τόσο για την ομάδα όσο και για όλα τα πρωταθλήματα της Α’ Εθνικής της Χώρας. Κατάχτησε τέσσερα πρωταθλήματα με την Γιουνάιτεντ κι ένα με την σπουδαία Λήντς του Χάγουαρντ Γουίλκινσον το 91-92 όπου είχε μεταγραφεί από την Νίμ.
Ερίκ ο τρελλός και Ερίκ ο επαναστάτης ήταν τα δυό δευτερεύοντα παρατσούκλια του στην Αγγλία
**Υπαστυνόμος Κολόμπο ήταν τηλεοπτική σειρά 69 επεισοδίων που υποδύθηκε ο χαρισματικός μονόφθαλμος Πήτερ Φώλκ
Ατημέλητος αντι-ήρωας πάντα με την ίδια βρώμικη μπέζ καπαρτίνα ένα αρχαίο Πεζώ 403 δεν πηγαίνει στο gym να χτίσει μυς, δεν ασκείται στις πολεμικές τέχνες, δεν οπλοφορεί καν.
Τα επεισόδια του «Κολόμπο» είχαν αρχή, μέση και τέλος.
Ούτε ειδικά εφέ, ούτε ηλεκτρονικοί υπολογιστές, ούτε DNA.
Μόνο μια στρωτή ιστορία και ένας χαρισματικός πρωταγωνιστής. Στο τέλος δεν επικρατεί απλώς η Δύναμη του Καλού, αλλά η Δύναμη του Μυαλού, το οποίο υπηρετεί το γενικό καλό.
Ο Καντονά μιμήθηκε κατά κάποιον τρόπο τον Φώλκ ερμηνεύοντας τον αποταγμένο αστυνόμο Τόμ Μπαρεσκί στη σειρά “Le voyager” ένα τύπος που ζει με το σκύλο του μόνος σε ένα τροχόσπιτο και λύνει παλιές υποθέσεις μόνο στην Περιφέρεια.