Το σκίτσο του Altan κολλάει περίφημα με τη χρεωκοπία της εξουσίας με τάχατες προοδευτικό προσωπείο. Της εξουσίας που δεν διαφέρει από καμιά προηγούμενη. Ούτε από επόμενη για τον τουλάχιστον επόμενο μισό αιώνα απ’ ό,τι φαίνεται.
Ο Φραντσέσκο Τούλι, ο αριστοκρατικής καταγωγής Τρεβιζάνος αρχιτέκτονας, κινηματογραφιστής, σκηνογράφος του Μπερτολούτσι, σκιτσογράφος της Unita,
έχει δημιουργήσει καρέ με κλασσική διαχρονική αξία αλλά και ιστορίες όπου επαναλαμβάνει την ουσία της κοινωνικής του κριτικής (Άντα, Μακάο, Καμίλο Κρόμο, ο μικρός… σπάστης, Φριτζ Μελόνε, Κολόμπο, Ζορό Μπολερό, ΤΡίνο, και τον ανώτερο όλων, τον εκπληκτικό πολιτικοποιημένο “Μεταλλουργό Τσιπότι” που δεν έχει εκδοθεί ποτέ στα Ελληνικά, παρά μόνο κάποια στριπ έχουνε τσονταριστεί στις σελίδες της Βαβέλ της Νίκης.
