Στις 16 Ιανουαρίου πέθανε η «Μόνα Λίζα του 20ου αιώνα», όπως την έχουν αποκαλέσει, η μοναδική Τζίνα Λολομπρίτζιτα, που για δεκαετίες κρατούσε τον τίτλο της πιο όμορφης γυναίκας του κόσμου.
Με το παρατσούκλι “Λα Λόλλο”, ήταν μια από τις σημαντικότερες Ευρωπαίες ηθοποιούς της δεκαετίας του 1950 και του 1960, ενώ οι μοναδικές καμπύλες, το σαγηνευτικό και αψεγάδιαστο πρόσωπό της και το βαθύ της ντεκολτέ, την ανήγαγαν σε διεθνές σύμβολο ερωτισμού.
Υπήρξε μια από τις λίγες Ιταλίδες ηθοποιούς που πρωταγωνίστησαν σε πολλές αμερικανικές ταινίες που την έκαναν διάσημη σ’ ολόκληρο τον κόσμο και ανέβασαν το αστέρι της στο στερέωμα του Χόλιγουντ.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας της συνεργάστηκε με σπουδαίους Ιταλούς σκηνοθέτες όπως οι Βιττόριο ντε Σίκα, Μάριο Μονιτσέλι, Πιέτρο Τζέρμι και Μάριο Σολντάτι, ενώ στη Γαλλία συνεργάστηκε με σκηνοθέτες του διαμετρήματος των Ρενέ Κλαιρ και Κριστιάν-Ζακ.
Η ταινία που σας παρουσιάζουμε, το “Ψωμί, έρωτας και φαντασία” του 1953 (στα ιταλικά, με ελληνικούς υπότιτλους) είναι ίσως το πιο διάσημο παράδειγμα του ροζ νεορεαλισμού και η ερμηνεία της Λολομπρίτζιτα θεωρείται από πολλούς κριτικούς η καλύτερη και πιο νατουραλιστική της καριέρας της.
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα ορεινό χωριό της κεντρική Ιταλίας, όπου η μονότονη ζωή αποκτά ενδιαφέρον, όταν καταφτάνει ο καινούργιος διοικητής της Xωροφυλακής (Βιτόριο Ντε Σίκα). Ο μεσόκοπος γυναικάς, γοητεύεται από τη νεαρή Μπερσαλιέρα (Τζίνα Λολομπρίτζιτα), η οποία όμως είναι κρυφά ερωτευμένη με ένα νεαρότερο αστυνομικό, όπως και η κόρη του παπά. Ταυτόχρονα η μαία του χωριού εκδηλώνει το ενδιαφέρον της για τον διοικητή.
Η σκηνοθεσία είναι του Luigi Comencini, ενός από τους μετρ της λεγόμενης “commedia all’italiana”.
Η τεράστια επιτυχία της ταινίας στάθηκε αφορμή για δύο συνέχειες, μια με πρωταγωνίστρια τη Λόλο, το “Ψωμί, έρωτας και ζήλια” (“Pane, amore e gelosia”) (1954) και μια με τη Σοφία Λώρεν, το “Σκάνδαλο στο Σορέντο” (“Pane, amore e…”) (1955).
