Διαβάζω διάφορες εμβριθείς κριτικές για το θέμα της έκθεσης των πανελληνίων.
Το μονο που δεν άκουσα να λέγεται είναι ότι, δυστυχώς, στη χώρα όπου κατά τα φαινόμενα θεωρείται νορμάλ την απουσία των κοινωνικών επιστημών από τη σχολική εκπαίδευση να την αναπληρώνουν οι εκθεσάδες.
_όλα_τα_σφάζω_όλα_ τα_ μαχαιρώνω
Ε λοιπόν, σ’ αυτή τη χώρα τα πατροπαράδοτα παπανούτσεια αποφθέγματα φαίνεται να είναι όχι μόνο η πιο ασφαλής αλλά και η μόνη σχετικώς τίμια επιλογή στις εξετάσεις.
Λίγος σεβασμός τουλάχιστον σ’ αυτά τα 18χρονα που τόσα χρόνια τ’ αφήνουμε αβοήθητα να σπαταλιούνται άδικα σε αγώνες άγονους.
Η ώρα των εξετάσεων δεν είναι η καλύτερη ώρα για να τους κάνουμε τους έξυπνους.
Εννοώ ότι δεν είναι τίμιο να βάζεις δήθεν ψαγμένα και προοδευτικά θέματα στις εξετάσεις σε παιδιά που πέρασαν όλο το σχολικό τους βίο χωρίς την ελάχιστη ουσιαστική επαφή με την προβληματική των σύγχρονων επιστημονικών ρευμάτων για την κοινωνία, την οικολογία, τις τέχνες κλπ.
Αν τόσα χρόνια τους έχουμε αφήσει να παραπαίουν μεταξύ της τυφλής αναπαραγωγής σχολικών εγχειριδίων από τη μια και της ποπ κουλτούρας διάφορων απίθανων ινφλουένσερ από την άλλη, τότε ας μην ερχόμαστε την ώρα των εξετάσεων να τους κοροιδέψουμε μες στα μούτρα τους. Αυτό.
Υ.Γ.
προσωπικά τείνω στην άποψη ότι η ιδεολογική ηγεμονία έχει επιβληθεί πέρα για πέρα πολύ πριν από την ώρα που 5 ξενυχτισμένοι συνάδελφοι θεματοθέτες επιλέγουν τα 3 (οποιαδήποτε) κειμενάκια των εξετάσεων με το μπιστόλι στον κρόταφο. Τη δουλειά την έχουν κάνει ήδη οι σχεδιαστές των αναλυτικών προγραμμάτων, το υπουργείο, το ΙΕΠ, κλπ συνεπικουρούμενοι από όλους τους κοκλώνηδες, τις τατιάνες και τους σιν μπόι του κόσμου τούτου.
Κατά τη γνώμη μου, όταν μπαίνει (υπό αυτές τις συνθήκες) ερώτημα στους εξεταζόμενους μαθητές να επιλέξουν μεταξύ του δεύτερου και του τρίτου κύματος του φεμινιστικού κινήματος, και κάποιοι/ες παραβλέπουν το πόσο γελοίο και υποκριτικό είναι όλο αυτό και επιλέγουν να ξεσηκώσουν μεγάλη φασαρία διότι -λέει- οι θεματοθέτες τεχνηέντως μεροληπτούν κατά του τρίτου κύματος, εμένα αυτό με ρίχνει στην πιο μαύρη απελπισία. Δεν έχουμε σωσμό…
