Η σημερινή επιβεβλημένη εμπορική φιέστα μάς αφήνει αδιάφορους.
Ο έρωτας μπορεί να γιορτάζεται κάθε μέρα χωρίς αρκουδάκια και σοκολατάκια.
Αρκεί ένα βλέμμα.
Έχουν γνώση παθούσες και παθόντες.
Κοντά στην ακροποταμιά
που κλαίει τη νύχτα η καλαμιά
και το νερό σωπαίνει-
βγαίνει σαν άστρο λαμπερό
και καρτερεί και καρτερεί
η Πικραγαπημένη.
Από την “Πικραγαπημένη” του Χαθίντο Μπεναβέντε – Jacinto Benavente, που ανέβασε ο Δημήτρης Μυράτ το 1962, με τη σε μετάφραση Ιουλίας Ιατρίδου.
Η μουσική ήταν του Δημήτρη Τερζάκη και το ομότιτλο τραγούδι το τραγουδούσε ο Δημήτρης Χορν που δεν έπαιξε ποτέ στην παράσταση, αλλά αρκούσε η ώριμη άρτια διαρθρωμένη φωνή του με κείνο το ανεπαίσθητο ρολάρισμα του “ρό” για να δώσει στην εισαγωγή το κύρος που απαιτούσε το συγκλονιστικό οικογενειακό δράμα.
Καλό σας ξημέρωμα φίλες και φίλοι
