back to top

Περιοδικόν διά την διάπλασιν κορασίδων και παίδων εντός και εκτός Κερκύρας

More

    Και τι θα μείνει; (Σκέψεις για την επόμενη μέρα)

    Και τι θα μείνει; Εσύ τι λες; Δεν ξέρεις τι θα μείνει; Δεν καταλαβαίνεις; Πιστεύεις πως όλα χάθηκαν; Πόσο λάθος έχεις. Πόσο κοντά βλέπεις.

    Τίποτε δεν χάθηκε. Και τίποτε δεν μένει το ίδιο.

    Δωσ’ μου τα χέρια σου, βάλε τα στο μέτωπό μου που καίει, όπως καίνε τούτες οι μέρες, τούτες οι βραδιές. Δεν φυσάει ούτε λίγο αεράκι. Θέλω να πάμε απόψε δίπλα στη θάλασσα, μου λες, δεν αντέχω πια. Αντέχεις. Υπήρξαν κι άλλες τέτοιες μέρες, πολλές, κι άλλες τέτοιες βραδιές, δεν θυμάσαι. Εσύ μου τις έχεις διηγηθεί τόσες φορές. Αυτές οι μέρες υπήρχαν πάντα για όλους εκείνους που καταλαβαίνουν, εκείνους που κουβαλάνε την ιστορία της ανθρωπότητας πάνω  στο πετσί τους.

    Δωσ’ μου τα χέρια σου. Και τι θα μείνει; Πάντα κάτι μένει. Όλοι εμείς. Που  συνεχίζουμε. Που προχωράμε. Που  δεν το βάζουμε κάτω. Κι όλοι αυτοί που ήρθαν μαζί. Όλοι εμείς που νικήσαμε το φόβο. Το λύκο μέσα μας.

    Δώσ’ μου τα χέρια σου. «Κακόν ανάγκη αλλ’ ουδεμία ανάγκη ζην μετ’ ανάγκης.» Επίκουρος

    image_pdf

    Δείτε επίσης

    Τότε που ζούσαμε

    Καρναβάλι στην Κέρκυρα τον Φλεβάρη του 1971.

    Η σπάκα

    Έπαιρνες φόρα όξω από τη πόρτα από τα Γυναικεία κι από το πρώτο σκαλί τση Σκάλας εκτιναζόσουνε σα και το Τσαρδάρη όπου έκανε το μπλονζόν.

    Ευχαία επί τω νέω έτει

    Καλή χρονιά! Από την κουζίνα ακούστηκε ένα μμμ. Το συνήθιζε...

    Zivila Cervena Voisca!

    Με αφορμή το κλείσιμο 24 χρόνων από το τέλος της βάρβαρης νατοϊκής επέμβασης για τον οριστικό διαμελισμό της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαυίας, ένα κείμενο του πολυαγαπημένου Μάχου Ρούση από "Ενημέρωση" της εποχής.
    Προηγούμενο άρθρο
    Επόμενο άρθρο