Περάσανε οι γιορτάδες, η ζωή συνεχίζεται ακάθεκτη και οι φίλοι μας της κάθε λογής αυτοδιοίκησης έχουνε πάρει φόρα μια και κοντεύουνε εκλογές και μας έχουνε σκοτίσει πολύ τον έρωτα. Άσε που μετά τέσσερα κοντά χρόνια αρχίσανε έργα για να πούνε ότι… εμείς κάναμε έργο και ξαναψηφίστε μας. Τέσσερα χρόνια δεν έμεινε τίποτα στη θέση του και τώρα τσου θυμήθηκε. Όχι ότι δεν χρειάζεται ότι κάνουνε, έστω και για μόστρα, αλλά τέσσερα χρόνια ρε αλμπάνηδες που είσαστε;
Τέλος πάντων τις τελευταίες μέρες έχουνε γίνει δωπέρα ένα σωρό που αξίζει το κόπο να πούμε δύο κουβέντες.
Υποψήφια πάλι η Μελογκράνα. Γιατί ρε κοπέλα; Τι φταίμε α τύχει να σε φάμε στη μάπα πάλι τόσα χρόνια; Σε πόσους θα μοιράσεις πάλι μαντήλια; Έχεις προγραμματίσει σε ποιες χώρες, που δεν έχεις πάει, θα πας; Όσο για το έργο σου… άσε. Καινούργια τάκανες τα νησιά κι έχουμε ακόμα την απορία αν φρόντισες να βουλώσει ο λάκος που είχε πέσει το αμάξι σου προεκλογικά και μας είχες πρήξει μαυτόνε.
Ε ρε θράσος που υπάρχει στη πιάτσα.
Έτσι μας τελειώνει και το Καρουζέλ καθώς η οικονομική επιτροπή έφαγε χλαπάτσα ότι κάνει παρανομίες για δεύτερη φορά. Όσο για το τμήμα εμπορίου, η δήλωσή του ήταν περιβόλι άξιο των όσων έχει κάμει με τις καρέκλες. Παραίτηση βέβαια καμία καθώς τα περί φιλοτίμου αφορούν τη πλέμπα και όχι μερικούς μερικούς ασχολούμενους με τη πολιτική σε κάθε επίπεδο, που το παίζουν τεχνοκράτες (της μαύρης κι άραχλης συμφοράς όπως φαίνεται).
Κι ερχόμαστε στο παλιό μας φίλο το μικρό Νικολά που πολύ μας έλειψε αλλά φρόντισε να πει διάφορα και να μας τσιγκλίσει. Μαθαίνουμε ότι φώναξε πάλι το ιστορικό επιφώνημα «έλεος» μια και δεν αντέχει να του τα χώνουνε επειδή νομίζει ότι παίζει στους επόμενους δημάρχους. Αλλά η τζία Λουμινόζα δε καταλαβαίνει Χριστό.
Παρεξηγήθηκε ο μικρός Νικολά (όχι με κάτι από εδώ μια και εμείς πάμε με το σεις και με το σας, αλλά με κάποιο καθάρισμα οικοπέδου κοντά στο αεροδρόμιο, που του θυμήθηκε μετά τέσσερα χρόνια) και άρχισε τα κλασικά του ότι όλοι έχουν εμπάθεια κατά της δημοτικής αρχής και πέταξε το αμίμητο «Λυπούμαστε αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να προχωράμε σε έργα, παρεμβάσεις, καθαρισμούς. Η Κέρκυρα δεν χρειάζεται την εμπάθεια, το μίσος, τη στείρα άρνηση. Χρειάζεται συνεργασία, συνεννόηση, ενότητα, έργα και πράξεις. Σε αυτό το δρόμο θα συνεχίσουμε. Με αυτούς που θέλουν και μπορούν».
Ακολουθούν χειροκροτήματα από όσους έχουν χιούμορ.
Μας περνάει δηλαδή ο μικρός Νικολά και για μπαρόντσολα. Λες και δεν είμαστε σε αυτό το νησί όσο είναι γκοβερναδόρος η Λουμινόζα και αυτός τση κρατάει το ίσο. Ναι, γίνονται έργα και πράξεις με αναθέσεις εκατομμυρίων, με παράνομες αποφάσεις της οικονομικής επιτροπής, με επιτίμηση και υποτίμηση των κατοίκων, με καταστροφή του πράσινου, με επικείμενη (έτσι που πάει) ιδιωτικοποίηση καθαριότητας και ύδρευσης, με οφθαλμοφανή εξυπηρέτηση επαγγελματικών ομάδων και πάει λέγοντας. Όπως λέει και ο μικρός Νικολά, «έλεος» και μη μας περνάτε πια για υπανάπτυκτους και ηλίθιους όπως κάνετε κατά κανόνα.
