H εθνικοαπελευθερωτική αναμέτρηση της Κυριακής είναι πάνω απ’ όλα ταξική.
Παλεύει η φτωχολογιά με τους τραπεζίτες.
Οι φιμωμένοι με τα μεγάφωνα της εξάρτησης.
Οι σεμνοί καθημερινοί άνθρωποι με τα Celebrities.
Kαι τόσοι άλλοι, μιλιούνια ενάντια στους λίγους προύχοντες.
Αυτοί που μοιράζονται σε αρτοκλασία από τις 6.00 το πρωί τη παγκόσμια δυστυχία.
Όλοι τούτοι θα πάνε στο ξερό γήπεδο της Β’ Εθνικής και θα περιμένουν αφού περάσουν από τα ταμεία να βάλει η ομάδα μισό γκολ.
Μισό ας είναι , αλλά να είναι γκολ στο πλεχτό, με φάουλ με μελέ, με στίβα με τσεκουριές, παλουκιές, κόκκινες κάρτες, με ομάδα αποδεκατισμένη.
Οι άλλοι έχουν βεντέτες, ακριβοπληρωμένους ντιντήδες που φυλάνε τα ποδάρια τους.
Χτυπάτε στο ψαχνό αδέλφια!!
Μη συγκινήστε απ’ τις κραυγές τις κάλπικες, μη δείξετε οίχτο!
Είναι ίδιοι με τους ταγματασφαλίτες που αν ζούσε ο Καπετάνιος θα τους περνούσε ψιλό λεπίδι.
Ας είναι αλαφρύ το χώμα που σκεπάζει το βασανισμένο του κορμί.
Τη Δευτέρα θα μετρήσουμε απώλειες στην αναφορά της Ομάδας.
Κι είναι μεγάλη τούτη η ομάδα που δημιουργήθηκε στο ατσάλι της βάσης και πήρε την πρωτοβουλία από τους Φωτισμένους.
Ταιριάξαν τα χνώτα μας.
Γελάσαμε με τα ίδια αστεία.
Πειράξαμε τις ίδιες κοπέλες.
Αλλάξαμε τα βιβλία μας και τα γραφτά μας.
Θα είναι σκληρή η προσγείωση της Δευτέρας.
Πάλι στη καθημερινή φρίκη στο κυνήγι ενός άχαρου μεροκάματου.
Ας το διασκεδάσουμε όμως δεν μας μένουν και πολλά να χαρούμε.
…Και μες τη Τέχνη ξεκουράζομαι από τη δούλεψή της…
Ένα σκίτσο από την ακρόαση Κυριακάτικου Θεάτρου του Αρμπούζωφ με ολίγο Αλεξανδρινό και την Έλλη να αποδίδει ένρινα τον στίχο.
