Οι Gilbert & George για πάνω από σαράντα χρόνια ζουν, εργάζονται, ντύνονται με τα ίδια παλιομοδίτικα κοστούμια και μιλούν ως ένας άνθρωπος σε τέτοιο βαθμό που είναι αδύνατον να διαχωριστεί η ζωή από τη τέχνη τους ή ο ένας από τον άλλο. Με καταγωγή από την Ιταλία και την Αγγλία αντίστοιχα, δηλώνουν συντηρητικοί με τη πολιτική έννοια του όρου που όμως κάνουν αριστερή τέχνη εκτός κι αν πρόκειται κι αυτό για μέρος της performance τους.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και βασιζόμενοι αφενός μεν σε ένα συνδυασμό φωτογραφικών τεχνικών και ζωγραφικής, αφετέρου δε στην ιδέα της ”ζωής ως τέχνη” και της ”τέχνης ως ζωή” αλλά και της ”τέχνης για όλους”, έστησαν άλλοτε μεγάλων διαστάσεων ταμπλό ή μικρότερων διαστάσεων έργα με τους ίδιους να εμφανίζονται στα περισσότερα από αυτά.
Κοινό στοιχείο σε όλα, το ορθοκανονικό πλέγμα που αποτελείται από μια σειρά από μεμονωμένα τετράγωνα καρέ τα οποία ένα ένα επεξεργάζονται, αριθμούνται και τοποθετούνται στη θέση τους για να σχηματίσουν σαν παζλ το τελικό κάδρο.
Η φωτογραφία και η εικόνα στο έργο τους έχει χαρακτήρα ντοκουμέντου.
Επιλέγουν έντονα χρώματα και κείμενο για να μεταφέρουν το προβληματισμό τους.
Η δική τους απεικόνιση και μάλιστα σε διαφορετικές πόζες κρίνεται απαραίτητη αφενός μεν για να ξέρει ο θεατής ποιος του μιλάει, αφετέρου δε ως υπόμνηση της ζωής τους ως ”αντικείμενα τέχνης”.
Επιλεκτικά θα γίνει αναφορά στη πρώτη τους εμφάνιση και έπειτα στη περίοδο κατά τη δεκαετία του ’80.
Στη μεν πρώτη παρουσιάζονται ως εκθέματα, ενώ στη δεύτερη ως παρατηρητές εισάγοντας στα κάδρα τους και άλλα πρόσωπα και μάλιστα σε διαφορετική κλίμακα.
Η πρώτη τους εμφάνιση ήταν το ”ομιλόν – ζωντανό γλυπτό” που παρουσίασαν το 1969. Βαμμένοι με μεταλλιζέ μπογιά επάνω σε ένα βάθρο ως ζωντανά αγάλματα, τραγουδούν το ”Underneath the arches”, μια παλιά επιτυχία των “Μusic-hall”.
Η πράξη τους αυτή είχε ως σκοπό να γίνουν ευρύτερα γνωστοί μέσα από τις περσόνες που δημιούργησαν και να διακηρύξουν τις 4 αρχές της γλυπτικής τους:
1. Να είστε πάντοτε κομψά ντυμένοι, καλοχτενισμένοι, χαλαροί, φιλικοί και να έχετε τον απόλυτο έλεγχο.
2. Να κάνετε το κόσμο να πιστεύει σε σας και να πληρώνει αδρά για αυτό το προνόμιο.
3. Ποτέ να μη στεναχωριέστε, να μην αποτιμάτε, να μη συζητάτε ή να μην κριτικάρετε, αλλά να παραμένετε αξιοσέβαστοι και ήρεμοι.
4. Ο Κύριος ακόμα σμιλεύει, γι’ αυτό μην εγκαταλείπετε τη θέση σας επί μακρόν.
Στη μετέπειτα φάση τα έργα τους χαρακτηρίζονται από πολυχρωμία, αποσπασματικότητα και ανθρωποκεντρισμό με επιρροές από τα βιτρό των καθεδρικών ναών.
”Θεωρούμε πως η τέχνη μας είναι διαφήμιση ιδεών. Η Καθολική εκκλησία χρησιμοποίησε τη ζωγραφική για να διαφημίσει τις ιδέες της. Η εκκλησία υπαγόρευε στο ζωγράφο τι θα κάνει.”
Στο τρίπτυχο του 1986 το θέμα είναι η πάλη των τάξεων, οι ανθρώπινες σχέσεις και η κοινωνία σαν πεδίο αντιπαραθέσεων, εξ ου και ο τίτλος (Class war, Gateway, Militant).
Για πρώτη φορά στα έργα τους εμφανίζεται ένα σχεδόν ομοιόμορφο πλήθος, με μικρότερες διαστάσεις από αυτούς.
Παρόλο που ο τίτλος του τρίπτυχου παραπέμπει σε πολιτικούς όρους, οι Gilbert & George διευκρινίζουν πως κάτι τέτοιο δεν ήταν στις προθέσεις τους αλλά προέκυψε πάνω στην αναζήτησή τους για κάτι νέο.
Στη συνέχεια, φωτογραφίες και video από το ”ομιλόν γλυπτό”, το τρίπτυχο της πάλης των τάξεων και άλλων έργων τους.
Οι φωτογραφίες και κάποια αποσπάσματα κειμένων προέρχονται από το κατάλογο της έκθεσης που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 2001 στην ΑΣΚΤ.
