Το όνομά της δεν ήταν Αΐντα. Αΐντα την εβάφτισε το παιδί που τση ’φερνε τα ψώνια. «Ακούει», είπε του αφεντικού, «μια μουσική με καλπασμούς αλόγων και τρομπέτες». «Αΐντα είναι αυτό», του ’πε ο παρτσινέβελος.
Η γκριζοπράσινη Κοντσίτα υπήρξε η προσωπική μου θεραπεύτρια και συντρόφισσα για περισσότερο από 12 χρόνια, πνεύμα ελεύθερο κι ερευνητικό εκτελέστηκε από τροχοφόρο φέτος τον ζεστό απαίσιο Αύγουστο.
Τον έβαλε να μάθει τέχνη. Μόλις ετέγειωσε το Δημοτικό. Όχι που δε τα έπαιρνε τα γράμματα αλλά κάποιος ήπρεπε και να τσοντάρει. Τη μάμα του όλο με τη κοιγιά στο στόμα την είχε κι εούτος τι να πρωτοπροκάνει; Εβάρουνε μέχρι νάβγει το σερνικό. Να μη χαθεί τ’ όνομα. Εβγήκε ο Σπούργος, έτσι τον έλεε χαϊδευτικά το Φώντα.
Μικρή της μάνας της η αδερφή την έπαιρνε από το χέρι. Έκλεινε η θεία μέσα στο χέρι της. το χέρι του παιδιού και έπαιρνε το παιδί μαζί της. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, τούτη η γυναίκα με τον μεγάλο κώλο και τα μεγάλα τα βυζιά δεν σύχναζε σε μαγαζιά. Αγόραζε μόνο φαγητό, απέφευγε τα καφενεία και τις διασκεδάσεις τις ράφτρες και το κομμωτήριο. Ήταν στρογγυλομούτρα, χαμογελαστή, δεν γκρίνιαζε ποτέ κι' ούτε παραπονιόταν. Είχε λόγο γλυκό και έλεγε στο παιδί "ωραία που είναι ε; δεν είναι ωραία όλα";
Να σας συστήσω την Ελβίρα. "La mia sorella Elvira" έλεγε, ευθύς δε και πριν προλάβει ο νεοσυστηθής να "χαρεί" άνοιγε η Ελβίρα το στόμα της και εβομβάρδιζε προς πάσαν κατεύθυνσην.
"Να με λέτε Vera και να τονίζετε το α παρακαλώ, εμείς εις την οικογενειάν μας ομιλούμε την Γαλλικήν απταίστως".
Η οικογένεια του Μπερτόδουλου ήτο Ιταλικής καταγωγής, μιλάγανε Ιταλικά και Ελληνικά μα για Ελληνικά μιλάγανε την καθαρεύουσαν, μη πάει και ο Μπερτόδουλος μάθει τα Κορφιάτικα και δε μπορεί να μιλήσει σωστά. Ο πατέρας του ήτανε γυναικολόγος, μαμμόγιατρος παναπεί και τονε προορίζανε "να σπουδάσει την ιατρικήν να αναλάβει το ιατρείον".
Στη "δημοκρατική" "πολιτισμένη" Κέρκυρα της ανοχής και της υποτιθέμενης σεξουαλικής ελευθερίας υπάρχει πολύς χώρος για τους ομοφοβικούς φασίστες, που ενθαρρύνουν οι εκκλησιαστικές ολονυχτίες και η ακροδεξιά ρητορική του βαθέος κράτους.