Τον θυμάμαι να στέκει εκεί μ’ όλος τους καιρούς. Μπορεί να τον είχαν διορίσει και οι αρχές του τόπου να επιστατεί το έμπα-έβγα της Πόλης απ’ όταν σωριάστηκε η Πορταριάλα.
H "Koυκουνάρα" τα τέλη του 19ου αιώνα.
Το ισόγειο φαρμακείο του Κόλλα ιδρυθέν εν έτει 1795 έχει δώσει τη θέση του σε πολυκατοικία.
Ήταν κι αγιασμένο.
Σε...
Η Γαρίτσα έχει μετατραπεί σε λίμνη.
Ο "μέσα δρόμος" με χαμηλά σπίτια και γωνία λήψης από τη σημερινή Πιτσαρία του "Χομεϊνί", το Γκρην Παρκ.
Οι Καμπιελώτες...
Σ' αυτό το πλάτωμα που βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του Παλιού Φρουρίου ήταν το θέατρο των παιδικών μας χρόνων. Εκεί δίνονταν οι παραστάσεις κάθε καλοκαίρι, πριν έρθει η Χούντα και τα κάμει όλα ρημαδιό.
Μ’ αρέσουν και τα φολιέτα με τα παρατσούκλια, παρατσούκλια που έχουν τη δύναμη να ξεδιπλώνουν στα μάτια σου το χαρακτήρα του πεθαμένου κι ας μην τον είχες δει ποτέ στη ζωή σου.
Μεγάλωσα αναγνωρίζοντας στην ανθρώπινη φύση το φως και τα σκατά που κρύβουμε όλοι μέσα μας και τις απέλπιδες καμιά φορά προσπάθειες που κάνουμε για το φως.
Οι χαρταετοί, φτιαγμένοι από τα πιο ευτελή υλικά, εφημερίδες, λαδόκολλες, κουρελάκια, ό, τι βρίσκαμε μπροστά μας, ήταν παιγνίδι καθημερινό και όχι έθιμο αποκλειστικά της Καθαράς Δευτέρας.
Στη "δημοκρατική" "πολιτισμένη" Κέρκυρα της ανοχής και της υποτιθέμενης σεξουαλικής ελευθερίας υπάρχει πολύς χώρος για τους ομοφοβικούς φασίστες, που ενθαρρύνουν οι εκκλησιαστικές ολονυχτίες και η ακροδεξιά ρητορική του βαθέος κράτους.
Κατέβαινες τη κατηφόρα στην οβριακή εκεί γύρω στο τελείωμα του 50 και χαιρότανε η ψυχή σου καθώς γέμιζαν τα αφτιά σου ήχους μαστορίσιους, και εικόνες μια ζωντανής πόλης…